Son yıllarda, bizler evliliği bir kutu gibi görmeye başladık. Önce hayatımızın aşkını bulduğumuzu sanarak büyük bir heyecanla bir es seçip onunla bir kutunun içine iniyoruz. Kutuya giysilerimizle giriyoruz ama biraz zaman geçirip kutu arkadaşımızın kıyafetsiz haline yakından baktığımızda, gördüklerimiz hoşumuza gitmezse, kutunun dışına çıkıp, yeni bir kutu arkadaşı aramaya başlıyoruz. Pek tabi, cıkıp aramaya başlamadan önce, son gücümüze kadar değiştirmeye çalışıyoruz, sanki aşık olduğumuz kişi bütün özellikleriyle ‘o’ değilmiş gibi!
Kutu değiştirme süreci oldukça sancılı geçiyor olacak ki, içinde oluşturulan güven temeli bir anda ayağımızın altından kayıp gidiveriyor. Yeni bir yakınlaşma, oldukça endişe verici ve yorucu bir hal alıyor. Yeni ilişkimizde de başarısız olacağımız korkusu öyle bir sarıyor ki etrafımızı, bu duruma üretebileceğimiz tek alternatif kutunun kapağını sıkıca kapatıp hayatımızın geri kalan kısmını bütün çaresizliği ve hayal kırıklıkları ile burada geçirmeyi kabul etmek olabiliyor. Tabi bu durumun sebep olduğu yan etkiler de oldukça acı sonuçlar doğuruyor. Hayalini kurduğumuz ama bir türlü ulaşamadığımız ve korkup içinden çıkamadığımız bu girdap, aşırı yemek yemeye, fazla alkol tüketimine, geç saatlere kadar iş yerinde verimsiz zaman geçirmeye, ulaşılamayacak romantik fanteziler kurarak gerçeklikten uzaklaşmaya ve en kötüsü de bu çaresizliğin içinde yok olmamıza sebep oluyor.
‘Evlenmem daha iyi’ dediğinizi duyar gibiyim! Korkmayın, durum bu kadar da vahim değil.
Mutlu bir ilişki için ihtiyacımız olan en önemli şey tutkulu bir dostluk. Güç savaşlarını bir kenar bırakıp, takım olabilmek çok da zor olmamalı.
Peki, biz seçimlerimizi neye göre yapıyoruz, kime, neden ve nasıl aşık oluyoruz?
Beğensek de beğenmesek de, kadının çekiciliği ve fiziksel görünümü ile erkeğin gücü ve sosyal statüsü eş seçiminde etkilidir. Bilinçdışımıza kodlanmış olan bir gerçek vardır ki, üremek ve hayatta kalabilmek için kadın, çevresindeki en güçlü erkeği seçmek isterken, erkek ,güzel ve çekici bir kadın ile soyunu devam ettirmek ister. Her ne kadar küçük düşürücü bir kuram gibi görünse de gerçekliğini yok sayamayız.
Tabi ki aşık olmak için bundan daha fazlasına ihtiyacımız var.
Bilinçdışımız, bize çocukluğumuzdaki ortamımızı yeniden yaşatabilmek için,ebeveynlerimize benzer kişileri seçmemizi öngörebilir, üstelik bunu bizim fikrimizi sormadan yapar. Bu durumda, çocukluk yaralarımızı tedavi edecek ve tamamlanmamış ebeveyn ilişkimizi tamamlayabileceğimiz bir eş bulmaya çalışmamız subliminal bir seçim olabilir.
Cinsel açıdan baskılanarak büyümüş bir kişinin, büyürken cinselliği ile barışık olmasına izin verilmiş birini seçmesine, kendini tamamlaması adına yaptıgı bilinç dışı bir eylem diyebiliriz.
Belki de ilişkilerimize göz atma zamanı gelmiştir! Kimi, neden seçtiğimizi, hangi sebeplerle bağımlı olduğumuzu ya da nasıl vazgeçip, başka kutu arkadaşları aradığımızı anlamlandırabiliriz.
Tamamlanmanız dileğiyle...

ESRA GÜRKAN